Her zaman rahatlıkla giydiğim pantolonu giyerken zorlanınca bişeylerin ters gittiğini anladım. Acı gerçekle yüzleşmem gerektiğine karar verip tartıldım.Girdiğim depresyon dolayısıyla yediğim bütün şeyler sağolsun vücudumu terketmemiş bi güzel yerleşmiş.Vücudum s.o.s vermeye çoktan başlamış ben görmezden gelmişim.İşin en zor kısmı gerçekle yüzleşmekmiş sanıyodum ama yanılmışım (hani karar vermek başarının yarısıydı ) diyet denen kabusla tanışana kadar.Ömrü hayatında hiç diyet yapmamış bir bünyeden bahsediyoruz hani şu yiyipte kilo almayan gıcık insanlardandım bende.Her güzel şeyin bir sonu varmış kıymetini bilememişim o güzel yılların .Diyet yapmam gerektiğine karar verirvermez acıkmaya başladım diyet dediğimde öyle listeyle yapılan şey değil yediklerimi biraz azaltmak . 5 kaşık yiyosam 3 kaşığa azalttım. İlk günün en zor geçen gün olduğunu duymuşluğum vardı ama bu kadar mı zor geçer tv'de açtığım her kanalda yemek mi çıkar arkadaş tv yi kapatıp instagrama bakayım dedim sanki herkes o gün yemeğe çıkmaya sözleşmiş gibi yediklerinin fotoğraflarını paylaşmış. Daha ilk günden diyet benim için işkenceye dönüştü yemin ederim sürekli yemek düşünüyorum aklımda sürekli çikolatalar tatlılar....Bişeyler yiyerek çıktığım depresyona diyet yaparak tekrar giricem bu gidişle .Anladımki diyet benim doğama aykırı ama karar verdim bikere ilk günü atlattımı diğer günler daha kolay olacak,olmalı ,olsunnnn lütfen
0 yorum:
Yorum Gönder